Post revolutionary poetry. Poles can be based too!
Władysław Broniewski „Słowo o Stalinie” I Wiek dziewiętnasty gasł, jak gaśnie gazowa latarnia na ulicach fabrycznych osad, wiek maszyn parowych i haseł, wiek, w którym proletariat nie mógł ziemi wysadzić z posad.
Wiek „Manifestu” Marksa, telefonów i telegrafów, klęsk Komuny i zwycięstw Bismarcka, hausse'y i baisse'y, fortun i krachów.
Rosły przędzalnie Manchesterów i Łodzi, skakały akcje żelaznych kolei, a z suteren, z poddaszy, z przedmieść tłum nadchodził z piersią nagą i z pieśnią nadziei.
Pieśni Pottiera! w krwawej glorii dalej szum pokoleniom!
„Rewolucja - to parowóz historii” - powiedział Marks, zdziałał Lenin.
Wiek dziewiętnasty gasł, jak lampa gazowa w oddali.
Zrodzony wśród walki klas, lat dwadzieścia miał Stalin.
II Chwała tym, co się nie ulękną historii, jak strasznej bajki!
Życie burzliwe, życie piękne, od Kaukazu do tundry i tajgi!
Ciszo więzienna, kłamiesz! Wrą w głębokościach zaskórne wody.
Zwiastuny burzy własną krwią znaczą drogę swobody.
To nic, że sztandar bojowy padł na demonstracji w Tyflisie - iskra, rzucona w Rosję i w świat, nie gaśnie, żarzy się, tli się.
Dziewięćset piąty rok - to próg, Październik - drzwi otwarte.
Post too long. Click here to view the full text.